Valkvíði

Þegar kemur að því að velja námskeið fyrir næstu önn fer ég gjarnan að velta fyrir mér hvers vegna ég valdi sálfræðina. Hef þó lúmskan grun en sú ástæða er með öllu ófullnægjandi. Greinin er fjölþætt og nær yfir mörg spennandi viðfangsefni en mig vantar þennan brennandi áhuga. Sé mig ekki starfandi sem klíníker né við tilraunir sem útilokar ansi margt. Var að rýna í námsskrána og komst að því að það er ótalmargt ANNAÐ sem mig langar til að læra. Félagsfræði, sagnfræði, bókmenntafræði, íslenska og enska toppa listann. Í gamla daga langaði mig til að verða flugfreyja(sú hugmynd flaug sem betur fer rétt á eftir sjoppukonunni;-), rithöfundur, kennari eða lögfræðingur. Reyndar heldur kennsla á framhaldsskólastigi enn fast í mig en þá væri ég svo til föst hér á fróni.
Öfunda fólk sem hefur vitað frá blautu barnsbeini hvað það vildi gera við líf sitt. Man eftir bekkjarfélaga úr grunnskóla sem sagðist ákveðinn ætla að verða tannlæknir. Þó mér finnist óskiljanlegt hvernig 10 ára gutti gat ákveðið að vilja eyða deginum gónandi upp í fólk þá er sá ágæti drengur nú að klára námið.
Kannski ég láti bara gamla drauminn rætast og gerist sjopputæknir sem telur ekki í pokann:-)